Δεσποινίς Τζούλια

Αύγουστος Στρίνμπεργ

Ανδρ. Αβδελιώτη, Ελεάννα Παναγουλέα, Λάζαρος Βαρτάνης, σκηνοθ. Ανδρονίκη Αβδελιώτη

Η υπόθεση: Παραμονή της εορτής του Ιωάννη του Βαπτιστή και ο κόσμος στους δρόμους ανταγωνίζεται ποιος θα ανάψει τη μεγαλύτερη φωτιά. Η Τζούλια με τον Ζαν μέσα στο σπίτι ανάβουν τη δική τους “φωτιά” και έρχονται αντιμέτωποι με το ότι πρέπει να περάσουν από μέσα της. Τα όρια μεταξύ τους λειώνουν, εναλλάσσονται ανάμεσα στην “Κάθαρση’ και την “Ύβρη” και φτάνουν, έστω και στιγμιαία, στην εξίσωση.

Παρακολουθώντας τους περιμένουμε πως η Τζούλια, ως μια άλλη Σαλώμη, θα ζητήσει την κεφαλή του Ζαν επί πίνακι, αντ’ αυτού παραδίδει το δικό της κεφάλι στα πόδια του δικού της Ιωάννη που τελικά λυτρώνει μέσα από τη θυσία της για να λυτρωθεί και η ίδια. Ταπεινώνεται για να υψωθεί, αρνούμενη να υποταχθεί στις επιταγές μιας κοινωνίας όπου γνωρίζει πως δεν ανήκει.

Η Κριστίν, το τρίτο πρόσωπο του έργου, αποτελεί τη σταθερά, εκπροσωπώντας απόλυτα τη μικροαστική τάξη του τότε και του τώρα. Τρεις άνθρωποι, πρωταγωνιστές της δικής τους “τραγωδίας”, ορίζουν τον τρόπο ζωής τους μέσα από αυστηρούς κανόνες και καθορισμένες συμπεριφορές, πάντα σε συνάρτηση με την τάξη και το φύλο τους. Οι κοινωνικές συνθήκες και οι προκαταλήψεις, που ακόμα και σήμερα μας εγκλωβίζουν.

Αποσπάσματα από την “Αγία Εταίρα, Σαλώμη” του Oscar Wilde και τα Ευαγγέλια της Βίβλου συναντιούνται με το κείμενο του Strindberg και αναδεικνύουν την “ασφυξία” του ατόμου ως μια διαχρονική και οικουμενική κατάσταση.

Μετάφραση και σκηνοθεσία: Ανδρονίκη Αβδελιώτη

Βοηθός σκηνοθέτη: Ελεάννα Παναγουλέα

Σχεδιασμό φωτισμού: Βασίλης Κλωτσοτήρας

Μουσική: Σίσσυ Βλαχογιάννη

Σκηνικά-κοστούμια: Νικόλαος Μαρμαροτούρης και η Ανδρονίκη Αβδελιώτη.

Παίζουν:Ανδρονίκη Αβδελιώτη, Λάζαρος Βαρτάνης και Ελεάννα Παναγουλέα.